με τον τρόπο του Φελίνι να «φανταζόμαστε τα πάντα»
Ο Φεντερίκο Φελίνι γεννήθηκε στο Ρίμινι της Ιταλίας στις 20 Ιανουαρίου του 1920. Υπήρξε ένας μεγαλοφυής Σκηνοθέτης, που δημιούργησε, μέσα από τις 27 ταινίες του, ένα δικό του, ξεχωριστό κινηματογραφικό κόσμο, ξεπερνώντας φόρμες και κανόνες. Η μεγάλη οθόνη του χρωστάει σπάνιας ομορφιάς εικόνες, βγαλμένες από το ταλέντο ενός χαρισματικού λαϊκού ποιητή. Ήταν ένας Διανοούμενος που έβαλε τη σφραγίδα του στην κοινωνική συνείδηση, πάντα έτοιμος να δώσει μάχες για την Τέχνη του και τις Ιδέες του.
Η Ιταλία φέτος, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των εκατό χρόνων από τη γέννησή του, ανακήρυξε το 2020 «Έτος Φελίνι», με κεντρικό σύνθημα, με τον τρόπο του Φελίνι να «φανταζόμαστε τα πάντα». Με 67 βραβεία και 50 υποψηφιότητες στα μεγαλύτερα Κινηματογραφικά Φεστιβάλ, ο Φελίνι έκανε διάσημη τη χώρα του σ’ όλο τον κόσμο, ως τη χώρα του «Dolce Vita». Τα εκατό χρόνια από τη γέννησή του γιορτάζονται με σπουδαίες εκδηλώσεις, συναυλίες, εκθέσεις και προβολές σε όλο τον κόσμο, αφιερωμένες στο έργο του.
Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων θυμάται πέντε Κινηματογραφικά Αριστουργήματα που φέρουν την υπογραφή του.
La Strada (Ο Δρόμος) 1954
Η ταινία La Strada είναι ένα νεορεαλιστικό δράμα του Ιταλικού Κινηματογράφου, παραγωγής του 1954 σε σκηνοθεσία του Φεντερίκο Φελίνι. Το σενάριο της ταινίας έγραψε ο ίδιος ο Φελίνι σε συνεργασία με τους Τούλιο Πινέλι και Ένιο Φλαϊάνο. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ο Άντονι Κουίν και η Τζουλιέτα Μασίνα, που υπήρξε και η σύζυγος του σκηνοθέτη. Η ταινία βραβεύτηκε με το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας το 1956, ενώ το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την κατέταξε στην πρώτη δεκάδα της λίστας με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
Le notti di Cabiria (Οι νύχτες της Καμπίρια) 1957
Το Le notti di Cabiria είναι μια ιταλική δραματική ταινία του 1957, σε σκηνοθεσία του Φελίνι στην οποία πρωταγωνιστούν οι Τζουλιέτα Μασίνα και ο Αμεντέο Ναζάρι. Βασισμένη σε μια ιστορία του Φελίνι, η ταινία αφηγείται την ιστορία μιας πόρνης, που ζει στη Ρώμη και ψάχνει μάταια για αληθινή αγάπη. Εκτός από το Βραβείο καλύτερης ηθοποιού στο Φεστιβάλ των Καννών για τη Τζουλιέτα Μασίνα, Οι νύχτες της Καμπίρια κέρδισαν το 1957 το Όσκαρ για την Καλύτερη Ξενόγλωσση ταινία, χαρίζοντας στην Ιταλία το Όσκαρ για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά.
La Dolce Vita (Γλυκιά Ζωή) 1960
Το La Dolce Vita είναι ασπρόμαυρη κινηματογραφική ταινία του 1960, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Φεντερίκο Φελίνι και με πρωταγωνιστές τον Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, την Ανούκ Αιμέ, την Ανίτα Έκμπεργκ, την Υβόν Φουρνό και πολλούς άλλους. Η Γλυκιά Ζωή απέσπασε πολλά βραβεία. Βραβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες το 1960. Το 1961 πήρε βραβείο από το New York Film Critics Circle, στην κατηγορία καλύτερης ξένης ταινίας. Επίσης το 1961, πήρε τρία βραβεία στο Sindacato Nazionale Giornalisti Cinematografici Italiani, για τον Α' Ανδρικό ρόλο (Μαστρογιάννι), για το καλύτερο σενάριο και για τα καλύτερα σκηνικά. Η Ανούκ Αϊμέ βραβεύτηκε από την Etoile De Cristal ως καλύτερη γυναίκα ηθοποιός. Το 1962, η ταινία έλαβε το Όσκαρ κοστουμιών.
8½ 1963
Το 8½ είναι σουρεαλιστική κωμικοτραγική ταινία του 1963, σε σκηνοθεσία του Φεντερίκο Φελίνι ενώ το σενάριο είναι των Φελίνι, Ένιο Φλαιάνο, Τούλιο Πινέλι, και Μπρουνέλο Ρόντι. Πρωταγωνιστεί ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι υποδύεται ένα διάσημο Ιταλό σκηνοθέτη, τον Γκουίντο Ανσέλμι, που υποφέρει από πνιγμένη δημιουργικότητα, καθώς επιχειρεί να σκηνοθετήσει μία ταινία επιστημονικής φαντασίας. Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και το Όσκαρ Καλύτερων Κοστουμιών για ασπρόμαυρη ταινία. Αναγνωρισμένη ως avant-garde ταινία και ως κλασική ταινία, βρίσκεται μεταξύ των δέκα κορυφαίων στη λίστα του Βρετανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου BFI. Επίσης, βρίσκεται στη συλλογή των 45 καλύτερων ταινιών του Βατικανού που έγιναν πριν από το 1995, την 100ή επέτειο του κινηματογράφου. Σήμερα θεωρείται μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
Amarcord (Θυμάμαι) 1973
Το Amarcord είναι μια σατιρική ταινία του 1973, σε σκηνοθεσία του Φεντερίκο Φελίνι. Πρόκειται για μια μερικώς αυτοβιογραφική ιστορία, με πρωταγωνιστή τον Τίτα, ένα νεαρό έφηβο που μεγαλώνει ανάμεσα σε ένα «μωσαϊκό εκκεντρικών χαρακτήρων», στο χωριό Borgo San Giuliano, που βρίσκεται κοντά στα αρχαία τείχη του Ρίμινι, στη φασιστική Ιταλία του 1930. Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ για την Καλύτερη ξενόγλωσση ταινία, ενώ είχε προταθεί για δύο ακόμη Όσκαρ, Καλύτερου Σκηνοθέτη και Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου.