17 Απριλίου 1961: Ο Μάνος Χατζιδάκις βραβεύεται με το Βραβείο Όσκαρ

στην κατηγορία Πρωτότυπου Τραγουδιού

Η 33^η Απονομή των Βραβείων της Ακαδημίας του Κινηματογράφου για τις ταινίες του 1960, πραγματοποιήθηκε στη Σάντα Μόνικα, στις 17 Απριλίου του 1961.

Για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού, βραβεύτηκε στην κατηγορία πρωτότυπου τραγουδιού, ένα ξενόγλωσσο. Πρόκειται για «Τα παιδιά του Πειραιά» του Μάνου Χατζιδάκι που ερμήνευσε μοναδικά η Μελίνα Μερκούρη, στην ταινία του Ζυλ Ντασέν, «Ποτέ την Κυριακή».

Ήδη, την άνοιξη του 1961 όλος ο κόσμος χόρευε στον ρυθμό του τραγουδιού «Τα παιδιά του Πειραιά». Η ταινία «Ποτέ την Κυριακή» θα κερδίσει αρκετές υποψηφιότητες για τα πολυπόθητα βραβεία. Μεταξύ των υποψήφιων είναι η Μελίνα Μερκούρη για τον πρώτο γυναικείο ρόλο, που χάνει το Όσκαρ από την Ελίζαμπεθ Τέιλορ, αλλά και ο Μάνος Χατζιδάκις, υποψήφιος για το Όσκαρ τραγουδιού, που το κέρδισε. Το νέο φτάνει με τηλεγράφημα στην Αθήνα.

Στην αρχή, το περιβάλλον του Χατζιδάκι είναι ενθουσιασμένο και ο ίδιος, με βάση το δημοσίευμα του περιοδικού «Φαντασία», οργανώνει μια μικρή γιορτή για να γιορτάσει την νίκη του. Το ίδιο πρωί είχε πάει στο σπίτι της βραβευμένης με το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου το 1944, Κατίνας Παξινού, που έμενε στην οδό Λυκείου 13, πίσω από τα Ανάκτορα, να φωτογραφηθεί με το αγαλματάκι για το περιοδικό «Εικόνες».

Στην γιορτή, που έγινε το ίδιο βράδυ, παραβρέθηκαν η Αλίκη Βουγιουκλάκη με τον Μάριο Πλωρίτη, η Νάνα Μούσχουρη, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, ο Γιώργος Μούτσιος και η Χριστίνα Σίλβα. Τραγούδησαν και χόρεψαν, ξεσηκώνοντας όλο το μαγαζί. Σε κάποια στιγμή έφτασε στο τραπέζι όλων αυτών των λαμπερών ανθρώπων και τούρτα…

Προφανώς ο Χατζιδάκις δεν είχε προλάβει να ακούσει όλες τις εκδοχές του τραγουδιού που του άλλαξαν το ύφος και την αποστολή. Αποτέλεσμα; Το αγαλματάκι να πεταχτεί στα σκουπίδια για να σωθεί από θαύμα και να βρει τελικά θέση στο σπίτι του Συνθέτη, τοποθετημένο όμως ανάποδα, δηλαδή ο επισκέπτης έβλεπε την πίσω του πλευρά.

Αργότερα ο Συνθέτης θα δηλώσει: «… το επίσημο κράτος με γιόρτασε για το Όσκαρ που πήρα, ερήμην μου κι έξω από τα δικά μου σχέδια. Πάλεψα χρόνια για ν’ αφαιρέσω αυτό τον «τίτλο τιμής» από την πλάτη μου, μα αν δεν το κατάφερα αυτό, ο αγώνας με βοήθησε να ξαναγίνω νέος ή να ξαναγίνομαι νέος, κάθε φορά που ο χρόνος μου πετούσε μια επίσημη υπενθύμιση της παρουσίας του.»

Σήμερα, το τραγούδι αυτό, μαζί με όλο το έργο του Συνθέτη, αποτελεί πολύτιμη Πολιτιστική Κληρονομιά για τους Έλληνες.

Ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν τότε μόλις 35 ετών.