1956 Ο Δράκος του Νίκου Κούνδουρου

1956 Ο Δράκος του Νίκου Κούνδουρου

"Με αυτή την ταινία ο ελληνικός κινηματογράφος πέρασε από την Προϊστορία στην Ιστορία", είχε γράψει ο Βασίλης Ραφαηλίδης αναλύοντας τον Δράκο.

Το 1956 στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας η Ελλάδα εκπροσωπείται με την ταινία Ο Δράκος σε σκηνοθεσία του Νίκου Κούνδουρου. Το αριστούργημα του Κούνδουρου είχε προκαλέσει τα πιο αντιφατικά σχόλια στην πρώτη προβολή του που έγινε στον κινηματογράφο Αττικόν. Στην καυστική, τολμηρή, πρωτότυπη σάτιρα πρωταγωνιστούσε ο Ντίνος Ηλιόπουλος, στον καλύτερο ρόλο της καριέρας του, και μαζί του ο Γιάννης Αργύρης, η Μαργαρίτα Παπαγεωργίου και ο Θανάσης Βέγγος. Το σενάριο της ταινίας ήταν του Ιάκωβου Καμπανέλλη, η μουσική και τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι και η επεξεργασία είχε γίνει εξ ολοκλήρου στα στούντιο της Φίνος Φιλμ.

Ο Νίκος Κούνδουρος, με αφορμή τον πόλεμο που δέχτηκε, στέλνει μια επιστολή στην εφημερίδα ΝΕΑ, στο φύλλο που κυκλοφόρησε στις 21. 9. 1956

«Μερικές Κασσάνδρες βιάσθηκαν να θριαμβολογήσουν για την επαλήθευση των προφητειών τους, σχετικά με την δήθεν αποτυχία της ταινίας Ο Δράκος στο διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας. Επειδή όμως το ζήτημα δεν είναι προσωπικά δικό μου, επειδή καλά ή κακά στη Βενετία η ταινία μου αντιπροσώπευσε την Ελλάδα, επειδή τέλος πολύς κόσμος ξεγελασμένος από την ύποπτη και μικρόψυχη βιασύνη μερικών Ελληνικών εφημερίδων, νομίζει πως το Ελληνικό όνομα ζημιώθηκε σε μια διεθνή συνάντηση τέτοιας σημασίας, και ακόμα, επειδή η στενοκέφαλη και ιδιοτελής και ανόητη πολιτική μερικών, δεν πρέπει να δρέψει τις δάφνες της, απαντώ και παραπέμπω οποιονδήποτε αμφισβητήσει τα στοιχεία που θα παραθέσω, στο διευθυντή του Υπουργείου Παιδείας κ. Σβορώνο, που παραστάθηκε από την αρχή ως το τέλος στα της παρουσιάσεως της Ελληνικής ταινίας και είναι γνώστης όλων όσων συνέβησαν ή εγράφησαν ή ειπώθηκαν επί του θέματος. Τους παραπέμπω επίσης στον πρόξενο της Ελλάδος στη Βενετία κ. Μεσσήνη καθώς και στους ανταποκριτές του ραδιοφωνικού σταθμού κ. κ. Χρονόπουλο και Ιωαννίδη, που λόγω της ειδικής αποστολής τους είδαν και άκουσαν και γνωρίζουν τα πράγματα καλύτερα βέβαια από τους ετερόφωτους συντάκτες ορισμένων εφημερίδων.

Και κατ’ αρχήν καταβλήθηκε προσπάθεια να ριχτή στους ώμους της Ελληνικής αντιπροσωπείας η ευθύνη για τη σοβαρότατη παράλειψη των Ιταλικών υποτίτλων. Θα απογοητεύσω μερικούς αν τους βεβαιώσω, και είμαι σε θέση να το αποδείξω με αδιάβλητα στοιχεία, πως η ευθύνη βαρύνει απόλυτα τους Ιταλούς οργανωτές του Φεστιβάλ, ενώ εμείς τουναντίον υπήρξαμε - ξεφεύγοντας για λίγο από την Ελληνική παράδοση, - σχολαστικά τυπικοί όσον αφορά τις οποιεσδήποτε τυπικές ή ουσιαστικές υποχρεώσεις μας απέναντι τους. Γράφτηκε επίσης, αναδημοσιευμένο με συγκινητική ακρίβεια από τον ξένο τύπο, πως η Ελληνική ταινία, έργο ενός ασύδοτου και ασυγκράτητου νέου σκηνοθέτη ήταν ένα θορυβώδες και θρασύ κράμα νεορεαλισμού, σουρεαλισμού και εξπρεσιονισμού που άφησε άναυδους τους θεατές, οι οποίοι είδανε και πάθανε να συνέλθουν. Και αυτό το τελευταίο δεν απέχει από την αλήθεια. Είτε επειδή η έλλειψη υποτίτλων κούρασε τους θεατές, είτε επειδή η ταινία δεν τους άρεσε, το πολύ κοινό αποτελούμενο κατά 95% από Ιταλούς, υποδέχτηκε με σχετική ψυχρότητα την ταινία. Πηδώντας όμως ότι κακό γράφτηκε και ευσυνειδήτως επιλεγέν, αναδημοσιεύτηκε σε ελάχιστες Αθηναϊκές εφημερίδες, θυμίζω τα εξής σ’ όσους ανησύχησαν για τον διασυρμό του Ελληνικού ονόματος εις την ξένην: Η ταινία Ο Δράκος διαγωνίστηκε με δεκάδες ξένων ταινιών της παγκόσμιας παραγωγής για τις ελάχιστες (14) θέσεις για την οποία παλεύουν τα μεγαλύτερα ονόματα της Ευρώπης, της Αμερικής, της Ρωσίας, των Ινδιών και της Ιαπωνίας, αλλά ήταν μια από τις τρεις μόνο ταινίες που παμψηφεί εκέρδισαν την επίζηλη θέση. Αυτά και μόνο θα μπορούσαν να καταδείξουν την αξία της τιμητικής αυτής επιλογής σ’ όσους δεν έχουν λόγους να μην το καταλάβουν. Και η νίκη γίνεται ακόμα σημαντικότερη όταν σκεφτούμε πως ο Ελληνικός κινηματογράφος έχει ιστορία πολύ ολίγων χρόνων και πως Ο Δράκος είναι η πρώτη ταινία που επίσημα κερδίζει μια τέτοια νίκη. Και για να αντικρούσω και την διάδοση πως σύσσωμη η διεθνής κριτική αγανάκτησε, σας στέλνω τα σχετικά αποκόμματα από εφημερίδες που έχουν την αντίθετη γνώμη, και των οποίων και οι τίτλοι μόνο θα πρέπει να είναι αποστομωτικοί. Οι Τάιμς του Λονδίνου, το γαλλικό Αρτ, το ιταλικό Τέμπο, το Φιλμκρίτικα, το Τζιόρνο, το Γκαζέτα Σέρα, οι Κυριακάτικοι Τάιμς και δεκάδες άλλων περιοδικών και εφημερίδων με τις υπογραφές του Ρότζερ Μάνβελ, διευθυντή του Βρετανικού Βασιλικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου, του Ρενέ Ντε Μποργκέρ, γραμματέα της Διεθνούς Ενώσεως Κριτικών, του Ντυφώ του πασίγνωστου Γάλλου κριτικού και άλλων πολλών, των οποίων τα ονόματα δε σημαίνουν τίποτα για τους μη ειδικούς. Όλοι αυτοί διαφωνούν, τόσο με το γνωστό εμβριθή μελετητή του κινηματογράφου και οξυδερκή κριτικό φιλότεχνης απογευματινής εφημερίδας, όσο και μερικούς ακόμη συναδέλφους και ειδικούς που βιάστηκαν να πανηγυρίσουν σε βάρος μιας υπόθεσης που θα έπρεπε να είναι και δική τους.»

Ο Δράκος που στην εποχή του έκανε δύο μόνο προβολές και αμφισβητήθηκε τόσο, σήμερα αποτελεί ορόσημο και βρίσκεται στη λίστα με τις εκατό πιο σημαντικές ταινίες του Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου!