Τα κινηματογραφικά τετράδια του Γιώργη Μανουσάκη

Η ιδιαίτερη σχέση του Γιώργη Μανουσάκη με τον Κινηματογράφο άρχισε να γίνεται ορατή κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου «Από τα Χανιά στη Χολλυγούνδη», του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων και των Εκδόσεων Πυξίδα της Πόλης. Στο πλαίσιο της έρευνας για τους Κινηματογράφους των Χανίων, βρέθηκε στο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Ποιητή, «Όταν το πέλμα μας εταίριαζε με το χώμα», η μαρτυρία ότι ο πατέρας του, Βασίλης Μανουσάκης, είχε επιχειρήσει να γίνει ιδιοκτήτης Κινηματογράφου. Η προσπάθεια του πατέρα δεν στέφτηκε με επιτυχία, όμως τουλάχιστον καταδείκνυε μία έλξη από το θαυμαστό κόσμο της Μεγάλης Οθόνης. Έτσι, όταν η Αγγελική Καραθανάση – Μανουσάκη, μας μίλησε για τα Κινηματογραφικά Τετράδια του συντρόφου της, το θεωρήσαμε ως φυσικό επακόλουθο, στο πλαίσιο της οικογένειας.

Το υλικό των Τετραδίων ήταν μια συγκινητική αποκάλυψη. Ο Γιώργης Μανουσάκης συγκέντρωνε επιμελώς, σχεδόν για μια δεκαετία 1945 – 1954, τις καταχωρήσεις των κινηματογραφικών ταινιών από τις εφημερίδες, έγραφε σε τετράδια τα στοιχεία και την κριτική του για κάθε ταινία που παρακολουθούσε και ζωγράφιζε τις σκηνές που τον εντυπωσίαζαν, δημιουργώντας ένα μοναδικό αρχείο με τη σφραγίδα του.

Το βιβλίο περιέχει τα Κινηματογραφικά Τετράδια του Μανουσάκη, καθώς και κείμενά του για τον Κινηματογράφο, δημοσιευμένα ή και αδημοσίευτα. Η αρωγή της Αγγελικής Καραθανάση – Μανουσάκη υπήρξε καθοριστική στην δημιουργία του. Μια δημιουργία, ένα βιβλίο που μας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε κι αυτή την πλευρά του Χανιώτη Ποιητή.

Η παρουσίαση του βιβλίου θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο του 8^ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων, το Σάββατο 31 Οκτωβρίου, ώρα 7.00 μ.μ., στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων.

ΣΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ (1960)

Ἀχανὴς ἔρημος ἡ μάντρα

μὲ τὰ ξεθωριασμένα πάνινα καθίσματα.

Ἡ φθινοπωρινὴ ψύχρα

ἔκανε τὶς ἀκακίες ν’ ἀνατριχιάζουνε.

Δυὸ φύλλα κίτρινα

πέσαν ἀπάνω στὰ καθίσματα.

Οἱ λιγοστὲς πλάτες ἀκίνητες

περίμεναν στωικὰ νὰ βγοῦνε

τὰ πλάσματα τοῦ ὀνείρου.

Περνοῦσαν οἱ ὧρες, ἦρθε ἡ αὐγὴ

καὶ κανεὶς ἴσκιος δὲν ἐτάραξε

τὴ λευκότητα τοῦ πανιοῦ.

Τὰ πλάσματα τῆς φαντασίας κρυώνανε.

Πῶς ν’ ἀφήσουν τὴ θαλπωρὴ

τῆς ἀνυπαρξίας μιὰ τέτοια νύχτα;

ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ (1967, 2007)